25 มิถุนายน 2555
กำลังนั่งเข้าแถวอยู่ดีดี อ. เดินมาบอกว่า
ให้ไปประกวดอ่านร้อยกรองใหม่
พระเจ้า! เหมือนฝัน อยากตบหน้าตัวเองสักสิบที
คราวนี้มีบทมาให้ดูก่อนด้วย
เอาล่ะ! เราจะตั้งใจให้มากกว่าเดิม ทำให้เต็มที่
ไหน ๆ ก็ได้รับโอกาสดีดีแล้ว สู้เว้ย!
ตอน 10 โมงเดินผ่านห้องภาษาไทย
เห็น อ.กำลังสอนเพื่อนคนที่ลงประกวดอ่านอยู่
เลยเขยิบเข้าไปนั่งข้าง ๆ ขอเรียนรู้ด้วย
(555555+ ไม่ค่อยใส่เกือกเลย)
พอมาถึงตอนเลิกเรียน 15.30น.
ลงไปยืนรอหน้าห้องวิทยทัศน์ 1
ท่องไปหายใจไป (- -)
สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
ฮึ้บๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอข้ามไปตอนแข่งเสร็จเลยนะ 555+
อ. เรียกให้ตามไปที่ห้อง เอาผลขึ้นไปส่งห้องหมวดภาษาไทย
แล้วให้เอาบทที่ต้องอ่านวันพรุ่งนี้มาฝึก
O___O!!!! ตอนแรกก็งงและสงสัย
พอเห็นผลเลยเข้าใจ
อยากตะโกนให้ลั่นลิฟท์ครู (- -)
---ว่าเราทำได้แล้ว---
มันเป็นความตั้งใจครั้งหนึ่งในชีวิต
ที่อยากจะชนะการประกวดร้อยกรอง
และอีกสิ่งหนึ่งที่เราคิดไว้เสมอคือ
คำว่า "ชนะ" สำหรับเรา ไม่ใช่การเป็นที่ 1
ไม่มีใครยืนอยู่บนจุดยอดได้เสมอไป
ไม่มีใครได้ที่ 1 เสมอไป
และไม่มีใครได้ที่ 2 หรือที่ 3 เสมอไป
ลำดับที่เหล่านี้ไม่สามารถนำมาวัดความเก่งกาจได้หรอก
บางที... อาจเป็นเพราะคำว่า พลาด
*เพราะฉะนั้น เราอยากจะบอกกับทุกคนว่า
คนที่เข้าร่วมการประกวดทุกคนคือ ผู้ชนะ
ไม่ว่าจะเป็นการประกวดแต่งคำประพันธ์
คัดไทย เขียนไทย แกะดำ
ตอบปัญหาภาษาไทย ทำหนังสือเล่มเล็ก
ร้อยแก้วร้อยกรอง วาดภาพจากวรรณกรรม
ฤๅษีดัดตน และลูกทุ่ง
ทุกคนทำด้วยใจทั้งนั้น ทำด้วยความรักในสิ่งที่ทำ
และที่สำคัญคือทุกคนตั้งใจ
โดยส่วนตัวขอชื่นชมคนที่ประกวดแต่งคำประพันธ์
เทิดพระเกียรติแปดสิบสี่พรรษามหาราชัน
มีโอกาสได้ไปช่วยอาจารย์คัดเลือกบทกลอนมาอ่าน
แต่ละบทที่ผ่านสายตาเราไป เราสัมผัสได้ถึง
ความจงรักภักดีที่น้อง ๆ และเพื่อน ๆ มีต่อในหลวง
ทุกตัวอักษรที่ถ่ายทอดออกมาเป็นคำกลอน
ล้วนแล้วแต่มีความไพเราะ เต็มไปด้วยความรู้สึกจากใจ
(อ. แอบเล่าให้ฟังว่า บางคนแก้แล้วแก้อีก พยายามจนได้)
ขอปรบมือให้ดัง ๆ สำหรับความตั้งใจ
นอกจากนี้เรายังได้เรียนรู้การแต่งคำประพันธ์เล็ก ๆ น้อย ๆ
ทั้งที่เรื่องแบบนี้น่าจะผ่านการเรียนมาแล้วในชั้นต้น ๆ
(T^T ดันลืมไปซะหมด)
ไม่เป็นไร ในเมื่อมีโอกาสได้รู้อีกครั้ง
ก็จะต้องจำให้ได้ และจำไปตลอด
เขียนมาซะยืดยาวคงต้องถึงเวลาจบเสียที
ขอฝากอีกสักนิด ถ้าไม่ขี้เกียจอ่าน
...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น...
...อย่าพูดคำว่า "...ไม่ได้" ขอให้ลองดูก่อน...
...ถ้าเราไม่เหยียบขั้นแรกของบันได จะขึ้นไปถึงจุดสูงสุดได้อย่างไร...
เอ่อ...คิดไม่ออกแล้ว
เอาไว้มีอารมณ์จะฝอยยาว ๆ ใหม่นะคะ บ๊ายบาย
อ้อ! ลืมๆๆ อย่าลืมไปเชียร์เราประกวดลูกทุ่งพรุ่งนี้ด้วยนะ กิกิ
