25 มิถุนายน 2555

25 มิถุนายน 2555

กำลังนั่งเข้าแถวอยู่ดีดี อ. เดินมาบอกว่า

ให้ไปประกวดอ่านร้อยกรองใหม่

พระเจ้า! เหมือนฝัน อยากตบหน้าตัวเองสักสิบที

คราวนี้มีบทมาให้ดูก่อนด้วย

เอาล่ะ! เราจะตั้งใจให้มากกว่าเดิม ทำให้เต็มที่

ไหน ๆ ก็ได้รับโอกาสดีดีแล้ว สู้เว้ย!

ตอน 10 โมงเดินผ่านห้องภาษาไทย

เห็น อ.กำลังสอนเพื่อนคนที่ลงประกวดอ่านอยู่

เลยเขยิบเข้าไปนั่งข้าง ๆ ขอเรียนรู้ด้วย

(555555+ ไม่ค่อยใส่เกือกเลย)

พอมาถึงตอนเลิกเรียน 15.30น.

ลงไปยืนรอหน้าห้องวิทยทัศน์ 1

ท่องไปหายใจไป (- -) 

สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

ฮึ้บๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอข้ามไปตอนแข่งเสร็จเลยนะ 555+

อ. เรียกให้ตามไปที่ห้อง เอาผลขึ้นไปส่งห้องหมวดภาษาไทย

แล้วให้เอาบทที่ต้องอ่านวันพรุ่งนี้มาฝึก

O___O!!!! ตอนแรกก็งงและสงสัย

พอเห็นผลเลยเข้าใจ

อยากตะโกนให้ลั่นลิฟท์ครู (-  -) 

---ว่าเราทำได้แล้ว---

มันเป็นความตั้งใจครั้งหนึ่งในชีวิต

ที่อยากจะชนะการประกวดร้อยกรอง

และอีกสิ่งหนึ่งที่เราคิดไว้เสมอคือ

คำว่า "ชนะ" สำหรับเรา ไม่ใช่การเป็นที่ 1

ไม่มีใครยืนอยู่บนจุดยอดได้เสมอไป

ไม่มีใครได้ที่ 1 เสมอไป

และไม่มีใครได้ที่ 2 หรือที่ 3 เสมอไป

ลำดับที่เหล่านี้ไม่สามารถนำมาวัดความเก่งกาจได้หรอก

บางที... อาจเป็นเพราะคำว่า พลาด 

*เพราะฉะนั้น เราอยากจะบอกกับทุกคนว่า

คนที่เข้าร่วมการประกวดทุกคนคือ ผู้ชนะ

ไม่ว่าจะเป็นการประกวดแต่งคำประพันธ์

คัดไทย เขียนไทย แกะดำ
ตอบปัญหาภาษาไทย ทำหนังสือเล่มเล็ก
ร้อยแก้วร้อยกรอง วาดภาพจากวรรณกรรม
ฤๅษีดัดตน และลูกทุ่ง

ทุกคนทำด้วยใจทั้งนั้น ทำด้วยความรักในสิ่งที่ทำ
และที่สำคัญคือทุกคนตั้งใจ

โดยส่วนตัวขอชื่นชมคนที่ประกวดแต่งคำประพันธ์
เทิดพระเกียรติแปดสิบสี่พรรษามหาราชัน
มีโอกาสได้ไปช่วยอาจารย์คัดเลือกบทกลอนมาอ่าน

แต่ละบทที่ผ่านสายตาเราไป เราสัมผัสได้ถึง

ความจงรักภักดีที่น้อง ๆ และเพื่อน ๆ มีต่อในหลวง
ทุกตัวอักษรที่ถ่ายทอดออกมาเป็นคำกลอน

ล้วนแล้วแต่มีความไพเราะ เต็มไปด้วยความรู้สึกจากใจ
(อ. แอบเล่าให้ฟังว่า บางคนแก้แล้วแก้อีก พยายามจนได้)

ขอปรบมือให้ดัง ๆ สำหรับความตั้งใจ

นอกจากนี้เรายังได้เรียนรู้การแต่งคำประพันธ์เล็ก ๆ น้อย ๆ
ทั้งที่เรื่องแบบนี้น่าจะผ่านการเรียนมาแล้วในชั้นต้น ๆ
(T^T ดันลืมไปซะหมด)

ไม่เป็นไร ในเมื่อมีโอกาสได้รู้อีกครั้ง
ก็จะต้องจำให้ได้ และจำไปตลอด

เขียนมาซะยืดยาวคงต้องถึงเวลาจบเสียที

ขอฝากอีกสักนิด ถ้าไม่ขี้เกียจอ่าน

...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น...

...อย่าพูดคำว่า "...ไม่ได้" ขอให้ลองดูก่อน...

...ถ้าเราไม่เหยียบขั้นแรกของบันได จะขึ้นไปถึงจุดสูงสุดได้อย่างไร...

เอ่อ...คิดไม่ออกแล้ว
เอาไว้มีอารมณ์จะฝอยยาว ๆ ใหม่นะคะ บ๊ายบาย

อ้อ! ลืมๆๆ อย่าลืมไปเชียร์เราประกวดลูกทุ่งพรุ่งนี้ด้วยนะ กิกิ